Al sinds TV-held Flipper zijn dolfijnen populair en geliefd bij het grote publiek. Met als gevolg een steeds groter wordende trek in de dolfijnen als toeristische attractie, om zien kunstjes te doen of om mee te zwemmen.

Behandelt de sfeer in Duitsland in de late jaren 70. Gedurende 2 maanden in 1977 worden een aantal mensen gevolgd tijdens de gijzeling van een zakenman door de linksradicale groep Rote Armee Fraktion. Later wordt de man vermoord. Hij was gegijzeld in een poging de drie leiders van de RAF (ook wel Baader-Meinhof groep genoemd) vrij te laten. De gijzeling mislukt en ook een poging tot een vliegtuigkaping wordt verhinderd. De drie prominente leden van de RAF Andreas Baader, Gudrun Enslin, en Jean-Carl Raspe plegen alle 3 zelfmoord.

In de hele islamitische wereld worden ieder jaar honderden vrouwen doodgeschoten, neergestoken, gewurgd of verbrand door mannelijke familieleden, omdat men denkt dat zij hun families hebben ‘onteerd’. Ze hebben misschien hun maagdelijkheid verloren, een gearrangeerd huwelijk geweigerd of een gewelddadige echtgenoot achtergelaten. Zelfs als een vrouw wordt verkracht of slechts het slachtoffer van roddels is, moet zij de prijs betalen. Crimes of Honor documenteert de verschrikkelijke realiteit van vrouwenmoord – de overtuiging dat het lichaam van een meisje eigendom is van de familie, en dat elke suggestie van seksuele ongepastheid moet worden gereinigd met haar bloed. We ontmoeten vrouwen die ondergedoken zijn voor hun families, een broer die zijn redenen beschrijft voor het vermoorden van de zuster van wie hij hield, en een handvol vrouwen die zich inzetten voor de bescherming van jonge vrouwen die gevaar lopen hun leven te verliezen.

In deze eerste documentaire, uit een reeks van zes, toont Dr. Francis B. Gröss de kijker een verzameling afschuwelijke doodsscènes, die van tv-materiaal tot zelf opgenomen beelden variëren. Deze filmpjes hebben echter allemaal hetzelfde uitgangspunt; het tonen van de dood op de meest gruwelijke manier.

Aan de kust van IJsland bereidt een vuurtorenwachter zich voor op zijn 100ste verjaardag terwijl zijn vrouw zich terugtrekt in een wereld van vergeten poëzie.

Een groep uitzonderlijke jongedames in Khartoem is vastbesloten om professioneel voetbal te gaan spelen. Ze zijn bereid het verbod te trotseren dat is opgelegd door de islamitische militaire regering van Soedan en zullen geen nee als antwoord aanvaarden. Hun strijd om officieel erkend te worden als het Nationale Vrouwenteam van Soedan is onbevreesd, moedig en vaak lachwekkend. Maar hun strijd is standvastig. Via het intieme portret van deze vrouwen volgen we gedurende een aantal jaren hun momenten van hoop en bedrog. Ondanks dat de Nationale Voetbalfederatie FIFA-fondsen bestemd heeft voor de damesteams, blijft dit team gemarginaliseerd. Er is echter een nieuw sprankje hoop wanneer de verkiezingen binnen de federatie een echte verandering van het hele systeem kunnen betekenen.

In Oeganda zijn met AIDS geïnfecteerde moeders begonnen met het schrijven van zogenaamde Geheugenboeken voor hun kinderen. Omdat ze zich bewust zijn van de ziekte, is het voor de familie een manier om in het reine te komen met de onvermijdelijke dood waarmee ze te maken krijgen. Hopeloosheid en wanhoop worden geconfronteerd door de gezamenlijke inspanning van herinneren en vastleggen, een proces dat onverwachte kracht en zelfs troost in het aangezicht van de dood inspireert.