Toen de Franse schrijfster Marguerite Duras (1914-96) in 1950 haar roman Un barrage contre le Pacifique publiceerde, kwam ze heel dicht bij het winnen van de prestigieuze Prix Goncourt. Ondertussen leed Frankrijk in Indochina zijn eerste militaire nederlagen in zijn oorlog tegen de Việt Minh, de rebellenbeweging voor onafhankelijkheid.

Bij schoten afgevuurd in een club in de buitenwijken van Brasilia die bezocht wordt door zwarte Brazilianen, raken twee mannen gewond. Een derde man arriveert uit de toekomst om het incident te onderzoeken en te bewijzen dat de fout in de repressieve samenleving ligt.

Een dokter die voor een dief wordt aangezien. Een schoonmaakster behandeld als slaaf. Een moeder die haar zoon verloor, vermoord door de politie. Een Trans-medewerker die nooit promotie maakt. Wat hebben deze mensen gemeen? Hun huidskleur. Een menselijke en poëtische documentaire, aan elkaar genaaid met verschillende verhaallijnen – karakters, muziek, slams en zwart intellectueel denken – die het racisme blootleggen dat geworteld is in de Braziliaanse samenleving.

Hoe komt het dat activisten meestal eerst gezien worden als relschoppers, terwijl hun actiepunten jaren of decennia later vaak gemeengoed worden? Sunny Bergman onderzoekt het hedendaagse activisme en de relatie tussen actievoeren en maatschappelijke verandering. Wie zijn deze oproerkraaiers en wat beweegt hen? Gedurende 2020 trok Bergman op met een breed scala aan activisten, o.a. boeren, de Black Lives Matter-actievoerders en dierenactivisten. Niet zelden betalen activisten een hoge tol voor hun activisme.

Over de zwarte gemeenschap in Ladbroke Grove en Notting Hill die opgroeide in de jaren vijftig. 'Geen Ieren, geen kleurlingen, geen honden' lazen de borden met 'kamers te huur' in wat toch al een vervallen binnengebied van Londen was. In de Grove kregen de zwarte mensen te maken met de dupe van een grof en meedogenloos racisme en in 1958 werd een basisverdediging georganiseerd tegen blanke racistische aanvallen, om onderdeel te worden van het meer algemene verzet van de gemeenschap. En die kracht kwam tot uiting in de opkomst van verschillende grote 'Black Power'-organisaties. Sinds de jaren zestig heeft het vitale gevoel van een zwarte gemeenschap dat zich in de Grove ontwikkelde, weerstand geboden aan pogingen om de gemeenschap te verspreiden en te verzwakken, en in het bijzonder aan de poging om het jaarlijkse carnaval – het belangrijkste Afro-Caribische evenement in Groot-Brittannië – te onderdrukken.