In een koloniale gevangenis in Algerije ontmoeten kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog drie inheemse celgenoten elkaar. Eenmaal vrijgelaten vallen ze de autoriteit aan die wordt vertegenwoordigd door de drie-eenheid van de president, de gendarme en de ambtenaar. Tawfiq Fares zei: ‘Leven onder kolonialisme is één ding! Het is niet sociologisch of historisch. het is leven. En ik denk dat dat alles is. [...] Honderddertig jaar lang hebben we gewacht. We trekken ons terug. Hopelijk. Tegelijkertijd vinden er bij verschillende gelegenheden schermutselingen en ongeregeldheden plaats.'

'La Zerda et les chants de l'oubli' (1982) is een van de slechts twee films van de Algerijnse romanschrijfster Assia Djebar, samen met 'La Nouba des femmes du mont Chenoua' (1977). Een krachtig poëtisch essay gebaseerd op archieven, waarin Assia Djebar – in samenwerking met de dichter Malek Alloula en de componist Ahmed Essyad – de Franse koloniale propaganda van de Pathé-Gaumont-journaals van 1912 tot 1942 deconstrueert, om de tekenen van opstand onder de onderworpen Maghreb-bevolking bloot te leggen. Door deze propagandabeelden opnieuw in elkaar te zetten, herstelt Djebar de geschiedenis van de Zerda-ceremonies, wat suggereert dat de kracht en mystiek van deze traditie zijn uitgewist door het roofzuchtige voyeurisme van de koloniale blik. Juist deze blik wordt zo ondermijnd en een verborgen traditie van verzet en strijd wordt onthuld, tegen elke exotiserende en oriëntalistische verleiding.

Kort voor het uitbreken van de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog wordt een leraar gedwongen een gevangene dwars door het Atlasgebergte naar een Frans-koloniale rechtbank te begeleiden. Tijdens de zware tocht, waarbij ze te maken krijgen met familieleden die zich willen wreken, het Franse leger en Algerijnse rebellen, groeit er langzaam een band tussen de twee mannen die moeten vechten voor hun vrijheid. Viggo Mortensen en Reda Kateb spelen de hoofdrollen in Loin des Hommes, een film van David Oelhoffen naar een verhaal van schrijver-filosoof Albert Camus. De prachtige beelden van het Algerijnse landschap werden geschoten door Guillaume Deffontaine. Met muziek van Nick Cave en Warren Ellis.